Դասական իմաստով ինտերնետը շատ համակարգչային ցանցերի համալիր է, որը նախատեսված է տեղեկատվություն պահելու և փոխանակելու համար: Ինտերնետը հաճախ անվանում են համաշխարհային կամ գլոբալ ցանց: Փորձագետների գնահատմամբ, 2012-ի կեսերին աշխարհի բնակչության ավելի քան 30 տոկոսն օգտագործում էր ինտերնետ: Եվ ինտերնետը հայտնվեց երկու գերտերությունների դիմակայության շնորհիվ:
ՆՈՐԱԴ
1949 թ.-ին Խորհրդային Միությունում փորձարկվեց ատոմային ռումբ, իսկ 3 տարի անց `ջրածնային ռումբ: 1957 թվականին ԽՍՀՄ-ին պատկանող տիեզերագնացից արձակվեց առաջին արհեստական Երկրի արբանյակը: Մոլորակի ամենամեծ երկիրն ունի տրանսպորտային միջոց, որն ունակ է միջուկային լիցք տեղափոխել ցանկացած վայր: ԱՄՆ կառավարությունը մտահոգված էր ստեղծված իրավիճակով և հրահանգեց գիտնականներին և ինժեներներին ստեղծել ցանկացած վաղ սպառնալիքի վաղ նախազգուշացման համակարգ: Հրթիռների ամենակարճ հետագիծը, որը Սովետական Միությունը կարող էր ուղարկել ԱՄՆ, անցնում էր Հյուսիսային բևեռով, ուստի Կանադայի հյուսիսում կառուցվեց նախազգուշական համակարգ ունեցող համալիր, որը կոչվում էր NORAD: Ավաղ, չնայած կայանների զարգացած ցանցին, այդպիսի համակարգը կարող էր հրթիռի մոտենալու մասին անվտանգության ուժերին տեղեկացնել երկրի մակերես հասնելուց ընդամենը 10-15 րոպե առաջ:
1964 թվականին Կոլորադո Սպրինգսի մերձակայքում սկսեց գործել NORAD համակարգի ստորգետնյա կառավարման կենտրոն: Այդ ժամանակ հզոր համակարգիչների միջոցով կայարաններից եկող տեղեկատվությունը սկսեց շատ ավելի արագ մշակվել: Երկու տարվա ընթացքում օդային երթևեկության ծառայությունները միացված էին համակարգին, և շուտով տարբեր օդերևութաբանական ծառայություններ: Այսպիսով, 60-ականների կեսերին ԱՄՆ-ում գործում էր գլոբալ համակարգչային ցանց, որն օգտագործվում էր ոչ միայն ռազմական, այլ նաև քաղաքացիական կազմակերպությունների և գերատեսչությունների կողմից: Բայց այնտեղ կանգնելն անհնար էր: ԽՍՀՄ-ում նրանք սկսեցին մեղադրանքներ առաջադրել այնպիսի հզորության համար, որոնք ի վիճակի են հավասարեցնել Չեյեն լեռը, որի խորքում էր հիմնված NORAD- ի «սիրտը»: Ուղղակի մեկ ճշգրիտ հարված և համակարգը կփչանա: Միացյալ Նահանգներում սկսվեց որոնում ցանցի ստեղծման այլ մեթոդների համար, որոնք կարող են գործել նույնիսկ մի քանի կամայական տարածքների պարտությունից հետո:
ԱՊՐԱՆԵՏ
60-ականների վերջին ԱՄՆ մի շարք համալսարանների մասնագետներ մշակեցին և հաստատեցին APRANET (Advanced Research Projects Agency Network) կոչվող միասնական համակարգչային ցանցի կայուն աշխատանքը: 1968 թ.-ին Սթենֆորդի համալսարանում ցուցադրվեց հիպերտեքստային համակարգ: Մեկ տարի անց համակարգիչների միջեւ բառերի փոխանցման փորձը հաջող ճանաչվեց: Տեղադրվել է երկու էլեկտրոնային համակարգիչ 5 մետր հեռավորության վրա: Նման համակարգչից մյուսը փոխանցվեց մուտքի բառը: Սակայն կապը ընդհատվեց ընդամենը երկու տառ փոխանցելուց հետո: 1969 թվականին ցանցը ներառում էր համակարգիչներ 4 կրթական հաստատություններից ՝ Կալիֆոռնիայի համալսարանից (Լոս Անջելես), Կալիֆոռնիայի պետական համալսարանից (Սանտա Բարբարա), Սթենֆորդի համալսարանից և Յուտայի համալսարանից: Համակարգի զարգացման համար գումարը փոխանցել է ԱՄՆ Պաշտպանության նախարարությունը: APRANET- ը այնքան հարմարավետ ստացվեց, որ գիտնականները սկսեցին օգտագործել այն: Ապագա Համաշխարհային ցանցի առաջին սերվերը Honeywell DP-16 համակարգիչն էր, որն ուներ 24 կիլոբայթ RAM:
1971-ին ստեղծվեց էլ.փոստ ստեղծելու և ուղարկելու առաջին ծրագիրը: 1973 թվականին ցանցը դարձավ միջազգային: Տրանսատլանտյան հեռախոսային մալուխի միջոցով հնարավոր էր համակարգիչներ միացնել ԱՄՆ-ում, Նորվեգիայում և Մեծ Բրիտանիայում: 70-ականներին հիմնականում էլեկտրոնային նամակներն էին փոխանցվում ցանցի միջոցով: Միեւնույն ժամանակ հայտնվեցին առաջին փոստային ցուցակները և հաղորդագրությունների տախտակները: Աշխարհում մի քանի տասնյակ նման համակարգեր կային, որոնք տեխնիկական տարբերությունների պատճառով չէին կարող փոխազդել միմյանց հետ, այնուհետև սկսվեց տվյալների փոխանցման արձանագրությունների ստանդարտացման գործընթացը, որն ավարտվեց 1982-1983 թվականներին: 1983-ի հունվարի 1-ից APRANET ցանցը սկսեց օգտագործել TCP / IP պրոտոկոլը, որը մինչ այժմ հաջողությամբ օգտագործվում էր: Այդ ժամանակ շատերը APRANET- ն անվանում էին ինտերնետ:
ՀԱՄԱՑԱՆՑ
1984-ին APRANET- ն ուներ մրցակից: ԱՄՆ-ում գործարկվեց NSFNet (Գիտության ազգային հիմնադրամի ցանց):Այն բաղկացած էր մի քանի փոքր ցանցերից, ինչպիսիք են Bitnet- ը և Usenet- ը, և ժամանակին մեծ թողունակություն ուներ: Հենց այս երկու գործոններն են դարձել պատճառը, որ «Ինտերնետ» անվանումը դեռ նշանակվել է ոչ թե APRANET, այլ NSFNet: Ընդամենը 10-12 ամսվա ընթացքում ցանցին միացվեց շուրջ 10,000 համակարգիչ:
1988-ին հնարավոր դարձավ իրական ժամանակում շփվել ինտերնետում: Դա տեղի է ունեցել IRC (Internet Relay Chat) արձանագրության շնորհիվ: Համաշխարհային ցանցի հայեցակարգը, ինչպես այսօր հասկացվում է, մշակվել է 1989 թվականին Թիմ Բերներս-Լիի կողմից: Նա նաև համարվում է HTTP պրոտոկոլը և HTML լեզուն ստեղծողը:
1990-ին APRANET- ը դադարեց գոյություն ունենալ, քանի որ մրցույթում բոլոր առումներով պարտվեց NSFNet- ին: 1991-ին ինտերնետը հանրայնացավ, իսկ 1993-ին հայտնվեց առաջին «Մոզաիկա» ինտերնետ զննարկիչը: 1997-ին շուրջ 10 միլիոն համակարգիչ միացված էր ինտերնետին:
